ZWARTE BROEK EN RODE TRUI, DAT ZIJN DE HOOLTER LUI!
Menu
Menu
Menu
Ten tijde van de oprichting van de Holtense Voetbalclub (HVC) in 1921 zijn er 41 clubs actief voor Twentsche Voetbalbond (TVB). Op 8 februari van dat jaar wordt de HVC door een aantal jongeren in de bakkerij van de gebroeders Wansink opgericht. Na een jaar van vriendschappelijke wedstrijden en toernooien wordt er vanaf 1922 ook daadwerkelijk in competitieverband gespeeld. Dit gebeurde in roodzwart gestreepte shirts, gelijk aan die van AC Milan.
Vanaf 1932 ging Holten haar thuiswedstrijden spelen op het legendarische Sportdal aan het spoor achter het station.
In 1937 konden daar voor het eerst de flessen ontkurkt worden na een kampioenschap in de tweede klasse. Er werd dat jaar ook een tweede elftal opgericht. Het seizoen erop zorgde voor een zwarte bladzijde in het geschiedenisboek der roodzwarten. Bij een uitwedstrijd werd Jan Oolbekkink, illegaal, opgesteld bij een uitwedstrijd om de beker. Een zekere Piet van R. speelde dit door aan de bond en het gevolg hiervan was dat de club geen officiële wedstrijden meer mocht vanaf 7 juni 1939.
In de oorlog bleven de HVC-ers actief, voornamelijk tegen in Holten gestationeerde militaire elftallen. In 1942 kregen de Holtenaren respijt van de TVB en mochten ze weer meedoen in de competitie, echter wel in de laagste klasse. Meteen werd het kampioenschap binnengehaald met een indrukwekkend doelsaldo van 61 voor en slechts 3 doelpunten tegen. Een jaar later kwam Holten uit in een zogenaamde ‘noodcompetitie’, omdat reizen steeds moeilijker werd door de bezetting. Holten triomfeerde in deze gelegenheidsklasse en versloeg voor het eerst en het laatst het ‘grote’ Excelsior uit Rijssen.
Direct na de oorlog bleef Holten het goed doen en het kampioenschap in de tweede klasse werd behaald. Ook werd er een jaar later een juniorenelftal opgericht en promoveerde Holten naar de eerste klasse via de nacompetitie. In 1949 stonden de roodzwarten zelfs op de drempel van de KNVB, maar op twee punten na misten zij het voetballen onder de vlag van de landelijke bond.
Vanaf 1950 speelden de mannen en jongens van HVC niet meer in roodzwart gestreepte shirts, maar in rode shirts met zwarte kraag en mouw. Reden was dat de nieuwe shirts minder kosten met zich meebrachten. De wisseling was een doorn in het oog van vele oude HVC-ers. De nieuwe shirts brachten het eerste elftal ook geen fortuin, want ondanks dat in Nederland de jaren van de grote opbouw werden ingeluid, begon Holten dit decennium met een degradatie naar de tweede klasse. In het seizoen 1955/1956 werd er eindelijk weer gejuicht voor een kampioenschap en wel voor het eerste en tweede elftal. Onder leiding van oud-Heracles speler Entjes werden beide ploegen eerste op de ranglijst, maar wist het eerste niet te promoveren doordat het in de promotiewedstrijden tegen Langeveen aan het kortste eind trok. In 1959 herhaalde dit scenario zich nog een keer voor het vlaggenschip van de HVC.
Met introductie van de rock&roll in de jaren zestig werd ook een nieuw promotie- en degradatiesysteem ingevoerd. Hierdoor bestond het dat Holten in het seizoen 1962/1963 promoveerde naar de eerste klasse zonder dat het kampioen was geworden. Een legendarisch voorval, dat de overlevering heeft voortgebracht, stamt uit deze periode van de HVC. Op een veld in Goor, of elders in de regio, ontstond een vechtpartij voor het doel van Holten tussen roodzwarten en hun opponenten. Correspondent Willem Beijers van het Holtens Nieuwsblad, die elke thuiswedstrijd in zijn eentje op de ‘perstribune’ op de middenlijn meeleefde, kon het niet aanzien en riep: “Houd toch op jongens, houd toch op!” Maar de knokkende HVC-ers hoorden in alle tumult enkel de woorden “Houw op jongens, houw op!”. Door de spraakverwarring kregen de spelers van de thuisploeg een ouderwets potje Holtense smeer.
In de periode van 1965-1970 lieten ook de junioren A en B met klinkende resultaten van zich horen. Beide elftallen werden al eens kampioen en dienden als kweekvijver voor de seniorenelftallen. In het seizoen 1966/1967 bereikte het eerste elftal dan eindelijk de KNVB, de huidige vierde klasse. Onder leiding van trainer Leo Halle en leider Lieuwe Meinsma werd Holten met vier punten voorsprong op runner-up Delden kampioen in de eerste klasse B. Het kampioensjaar werd nog mooier doordat ook het tweede en het vierde zich mochten laten huldigen als kampioenen.
In 1966 ontstond ook de ‘Supportersvereniging Holten’ in het Stationskoffiehuis van Kalfsterman. Op initiatief van Willem Beijers kwam er zelfs een heuse mascotte, wiens pak vervaardigd werd bij Beltman. Inmiddels is de supportersvereniging al jaren een grote steun voor de vereniging en heeft vooral de jeugd kunnen profiteren van het goede werk van deze club mensen met een roodzwart hart. Vanaf 1968 verscheen ook tien keer per jaar het Meermenneke, het clubblad dat vele jaren daarop verscheen.
Een grote verandering was de verhuizing van het Sportdal naar Meermanskamp in 1972. Tot groot verdriet van velen speelden de roodzwarten hun thuiswedstrijden niet meer op de heilige grond aan het spoor, maar een kilometer verder in de Look. Voor de toeschouwersaantallen leek
de verhuizing geen kwaad te doen, maar liefst 1000 mensen zagen s.v. Holten debuteren op Meermanskamp, later liefkozend ‘Meermanello’ genoemd, verwijzend naar Milanello, het trainingscomplex van die andere grote club in het rood en zwart,
AC Milan.
Op de nieuwe locatie brak de ‘gouden’ periode van de s.v. aan met grote spelers als André Dekker, Johan Veneklaas, Hendri Bronsvoort en Barend Breukink. In het seizoen 1977/1978 werd de knapste prestatie geleverd in de geschiedenis van de huidige VV Holten. Op 23 april 1978 werd op eigen veld Sallandia met de tennisuitslag 6-0 verslagen en het kampioenschap in de vierde klasse KNVB binnengehaald. Met een huifkar ging de selectie door het dorp en allen kregen een prachtig horloge met inscriptie van het bestuur. Een mooie anekdote ging over de advertentie waarmee Tonnie Brands al dat hele seizoen had geadverteerd: “77-78 Eindelijk kampioen!!!” Het bleken profetische woorden in de onschuldige, maar hoopvolle advertentie van de kastelein.
Na tien seizoenen op rij in de vierde klasse te hebben gespeeld mocht Holten het eindelijk gaan proberen in de derde klasse. Dit ging, zeker in het begin, niet onaardig. Na een aantal jaren knap te hebben meegedraaid in de derde, daalde Holten weer af naar de vierde klasse. In de jaren erop werden bijna alle teams, zowel senioren als jeugd, wel eens kampioen, maar het eerste elftal bleef een beetje achter bij deze goede resultaten. Positieve verandering was de aanbouw van het jeugdhonk in de kantine en twee extra bestuurskamers waar in deze periode ook regelmatig werd gewisseld van samenstelling van het bestuur. Helaas werd er ook nog een keer gewisseld van klasse, alleen dan wel de verkeerde kant op. Holten ging weer naar de eerste klasse TVB, waar het pas in 1996 weer uit promoveerde. In de jaren zeventig werd ook het allereerste Allard van Bruggentoernooi gehouden. Deze pupillenleider overleed in 1973 en vanaf zijn overlijdensjaar wordt dit alom bekende toernooi gehouden op Meermanskamp.
Na jaren anoniem te hebben meegespeeld in de vierde klasse wist het eerste elftal in het jubileumjaar 1996 met namen als Jan Herman ten Velde, Gerrit Klaasses, Eppie Boode en Wilfred van der Pluijm via de nacompetitie weer te promoveren naar de KNVB. Dit gebeurde op een memorabele zaterdagmiddag in Reutum, waarbij het weer nog even voor spelbreker zorgde. Met Geert Soer aan de draaiende sirene en een waterballet op het veld werd promotie veilig gesteld. Diezelfde avond werd dit heugelijke feit uitgebreid gevierd en een grote tent op het hoofdveld, die er toch al stond omdat de club toen vijfenzeventig jaar bestond.
Holten hield het maar een jaartje vol in de vierde klasse B en degradeerde in 1997 weer naar de vijfde klasse H. Onder motivator Gerard Heck werd Holten in 1999 voor de tweede keer in haar geschiedenis kampioen. De kampioenswedstrijd thuis tegen de Gazelle uit Deventer werd een salonremise, waarna het feest op Meermanskamp kon losbarsten. Met een platte wagen ging de selectie het dorp door en een dag later gingen de spelers en begeleiders alle huizen langs om het zogenaamde ‘De cirkel is rond’ te spelen. Bij elk lid van de selectie moest een bal vanaf de straat of vanuit de tuin door het slaapkamerraam van het ouderlijk huis worden geschoten. Hoogtepunt was de knal van Henk ‘Chris’ Warrink, die als buurman van selectielid Herbert Beldman, het ook wel eens wilde proberen. Vakkundig schoot de ‘Rooie Ridder’ zijn eigen slaapkamerraam aan diggelen.
Net als na de promotie van drie jaar eerder kon er ook nu niet lang genoten worden van het spelen in de vierde klasse. Een jaar later werd er onder Joop Jongman gedegradeerd, nadat Holten eerst nog meedraaide om de bovenste plaatsen. Na Jongman kwam Geke Boonenschansker uit Deventer. Deze aimabele trainer met de stem van een scheepshoorn maakte van het elftal weer een geheel en zorgde ervoor dat de spelers van Holten 1 in 2003 weer een ronde door het dorp mochten maken. Voor de derde keer in de geschiedenis werd het vlaggenschip kampioen, dit keer met de verloren zonen Arno en Edwin Knapen, die na meerdere uitstapjes op een niveau hoger nu weer het roodzwarte shirt om de schouders hadden hangen. Het jaar erop miste Holten op een haar na de nacompetitie. Een knappe derde plek bleek op de laatste speeldag niet voldoende te zijn. Het was de laatste keer dat er goed gepresteerd werd in de vierde klasse. De jaren erop eindigde de ploeg telkens op de achtste of negende plaats op de ranglijst.
Sinds 2008 heeft de VV ook weer een zaalvoetbalafdeling, kortweg Futsal genaamd. Op initiatief van Eelco van der Wal is deze tak weer nieuw leven ingeblazen en inmiddels zijn er elke vrijdag vier teams actief namens Holten. Ander positief nieuws uit deze episode van de club is het aanblijven van Meermanskamp als thuishaven. Doordat het aantal huizen dat gebouwd mag worden in Holten beperkt is als gevolg van de crisis is de noodzaak om te verhuizen ook verdwenen.
In 2010 werden de roodzwarten onder Peter Harthoorn elfde, waardoor deelname aan de nacompetitie noodzakelijk was om in de vierde klasse te blijven. Tijdens de drie wedstrijden die daarin gespeeld werden verloor Holten tweemaal, waardoor een dramatisch slot van dit rampjaar volgde. Het seizoen 2011 had de nieuwe trainer Dick Brands als doel om kampioen te worden, maar de tegenvallende resultaten zorgen ervoor dat het vizier vooral gericht werd op de derde periode.
In 2016 onderging het clubgebouw van VV Holten een grondige renovatie. Deze opknapbeurt was hard nodig om het gebouw weer te moderniseren en klaar te maken voor de toekomst. De renovatie omvatte verbeteringen aan zowel het interieur als het exterieur, met aandacht voor duurzaamheid en functionaliteit. Dankzij de inspanningen van vele vrijwilligers en de financiële ondersteuning van diverse sponsors, kon VV Holten haar leden een vernieuwde accommodatie bieden.
Op 29 september 2018 werd het trapveldje ter nagedachtenis aan Bram Kemper geopend. Dit veldje kwam tot stand dankzij een initiatief van zijn ouders. Bram was een toegewijd lid van VV Holten en had een grote passie voor voetbal. Het trapveldje is een blijvend eerbetoon aan hem, waar kinderen en jongeren in zijn geest kunnen blijven voetballen. Tijdens de opening werd met dankbaarheid stilgestaan bij de bijdrage van zijn ouders en de betekenis van dit veldje voor de Holtense gemeenschap.
In 2021 bestond VV Holten maar liefst 100 jaar. Een bijzondere mijlpaal waar de hele club vol trots naar uitkeek. Helaas gooide de coronapandemie roet in het eten. Waar normaal gesproken een groots jubileumfeest met festiviteiten, toernooien en een reünie zou worden gevierd, bleef het sportpark ’t Meermanskamp akelig stil. De gezondheid van iedereen stond voorop, en de geplande festiviteiten moesten noodgedwongen worden uitgesteld. Ondanks de teleurstelling bleef de vereniging positief. Achter de schermen werd er volop gewerkt aan de voorbereidingen voor een viering op een later moment. En dat moment kwam in 2022, toen de omstandigheden het eindelijk toelieten om alsnog het 100-jarig bestaan te vieren. Het feest werd groots aangepakt en iedereen – van jong tot oud – keek reikhalzend uit naar dit speciale weekend. Het was een onvergetelijk samenzijn, waarin niet alleen de rijke historie van de club werd gevierd, maar ook de veerkracht van de vereniging in uitdagende tijden. VV Holten bewees wederom een sterke en hechte club te zijn.
In 2022 behaalde het eerste elftal van VV Holten een geweldige prestatie door het kampioenschap binnen te slepen. Tijdens de beslissende wedstrijd op Sportpark de Marslanden in Zwolle versloegen ze SDOL overtuigend met 3-0, waarmee ze niet alleen de titel, maar ook promotie naar een hogere klasse veiligstelden. Deze overwinning werd groots gevierd, met een enthousiast publiek dat het team door het seizoen heen had gesteund. Het kampioenschap was het resultaat van een jaar vol hard werken en doorzettingsvermogen. Na een uitdagende periode door de coronapandemie, waarin veel competities werden stilgelegd, kwam VV Holten sterker terug dan ooit. Het team liet met solide en constante prestaties zien dat ze klaar waren voor een hoger niveau. Het hele dorp vierde het succes, dat symbool stond voor de veerkracht van de club
Tips, vragen of aanvullende informatie voor de website van V.V. Holten kan worden gestuurd naar ic@vvholten.nl